138 Milyon Yıllık Deniz Yaratığı Keşfedildi: Tamamen Yeni Bir Tür

Plesionectes longicollum, yaklaşık 3 metre uzunluğunda, boynu vücudunun neredeyse yarısını kaplayan bir plesiyozor türü olarak tanımlanıyor. Bu etobur deniz sürüngenleri, dinozorların karada hüküm sürdüğü dönemlerde okyanuslarda varlık göstermişti. Yeni keşfedilen bu tür, Erken Jura dönemine ait Toarsiyen çağında yaşamış.

YILLAR SONRA DETAYLI İNCELEME YAPILDI

Bahsi geçen fosil, ilk olarak 1978 yılında Almanya’nın güneybatısında yer alan Holzmaden kasabasındaki Posidonia Şeyli formasyonunda bulunmuştu. Ancak fosilin ayrıntılı incelemesi, aradan geçen yılların ardından Bielefeld Doğa Tarihi Müzesi’nden paleontolog Sven Sachs öncülüğündeki bir ekip tarafından gerçekleştirildi.
Yaklaşık 183 milyon yıl öncesine tarihlenen bu örnekte, hem iskelet yapısı hem de yumuşak doku kalıntıları oldukça iyi korunmuş durumda. Sachs, “Yaptığımız kapsamlı analizler, bu canlının iskelet yapısında, diğer bilinen plesiyozorlardan açıkça farklılaşan benzersiz özellikler olduğunu ortaya koydu” şeklinde açıklamada bulundu.

EN ESKİ ÖRNEK OLARAK KAYITLARA GEÇTİ

Yeni bulgular, Posidonia Şeyli bölgesinde daha önce tahmin edilenden çok daha geniş bir deniz sürüngeni çeşitliliği olduğunu gösteriyor. Ayrıca bu fosil, Holzmaden’de bugüne kadar bulunan en eski plesiyozor örneği olma unvanını taşıyor.

Araştırma ekibi, canlının öldüğü sırada henüz tam anlamıyla yetişkin olmadığını, ancak anatomik özelliklerinin onu yeni bir cins ve tür olarak sınıflandırmaya yetecek kadar belirgin olduğunu ifade etti. Şu anda bu fosil, Stuttgart Doğa Tarihi Müzesi’nde ziyaretçilere sergileniyor.

Aynı bölgede şimdiye kadar beş farklı Plesionectes iskeleti daha keşfedilmiş durumda. Bu iskeletler, plesiyozorların üç ana soyuna ait örnekleri barındırıyor.
Çalışmanın ortak yazarlarından Daniel Madzia, bu bulgunun, Dünya tarihindeki büyük çevresel dönüşümlerin deniz ekosistemleri üzerindeki etkilerini anlamak açısından önemli bilgiler sunduğunu vurguladı. P. longicollum’un yaşadığı dönem, okyanuslarda oksijen seviyelerinin azaldığı ve asitlenmenin yükseldiği büyük bir çevresel krizle çakışıyor. Bu kriz, deniz yaşamında ciddi biyolojik yok oluşlara neden olmuştu.